Sumienie – w niektórych religiach i nurtach etycznych wewnętrzne odczucie pozwalające rozróżniać dobro i zło, a także oceniać postępowanie własne i innych ludzi. Jest to zdolność pozwalająca człowiekowi ujmować swoje czyny pod kątem moralnym i odpowiednio je oceniać. Czynnikiem decydującym w przestrzeganiu tych norm jest poczucie winy, które występuje w momencie uświadomienia sobie rozbieżności między własnym postępowaniem a przyjętymi normami. Sumienie kieruje się moralnymi kryteriami oceny, zależnymi od otoczenia społecznego i wychowania człowieka.
Bibliografia
- Jan Hartman: Etyka! Poradnik dla grzeszników. Warszawa: Agora SA; Jan Hartman, 2015, s. 58-60, 84-85, 158-159, …, seria: Biblioteka Gazety Wyborczej. ISBN 978-83-268-2301-5.
- Jan Zatorowski. Sumienie wyjściowym pryncypium postępowania. Teoria sumienia tomizmu konsekwentnego. „Referat (pdf) na www Katedry”. Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie, Katedra Historii Filozofii Starożytnej i Średniowiecznej. brak numeru strony
Zobacz też
- deformacja sumienia
- drzewo poznania dobra i zła
- psychika
- rachunek sumienia
- superego
Linki zewnętrzne
- Definicja sumienia w Encyklopedii Etyki Portalu Etyka Praktyczna
